Toen ik begon met het hsp-traject van Lianne had ik al bijna 3 jaar lang last van verschillende fysieke klachten in met name mijn handen en armen die steeds terug bleven komen. De klachten zijn met name ontstaan bij mijn werk (waarbij ik hele dagen achter de computer moest werken) waarbij ik veel stress ervaarde, wat alleen maar werd versterkt door mijn fysieke klachten.
Ik zocht een oplossing om te zorgen dat ik minder/geen stress meer zou ervaren en van de klachten af zou komen. Lianne heeft het voordat ik met het traject begon met mij gehad over hoogsensitiviteit en wat dit voor invloed heeft op hoe je de wereld om je heen ervaart. Hierdoor werd het voor mij duidelijk waarom ik dingen vaak intenser ervaar dan anderen en waarom ik meer tijd nodig heb om bij te komen. Het traject sprak mij dus erg aan, omdat Lianne hierin hoogsensitieve mensen o.a. helpt om beter met prikkels en ervaringen om te gaan zodat zij energieker en gelukkiger in het leven kunnen staan.
Ik heb het traject gevolgd terwijl ik ook in een revalidatietraject zat en dit heeft elkaar alleen maar mooi aangevuld en versterkt. Het hsp-traject heeft mij heel erg geholpen om eindelijk te realiseren dat ik me niet gelukkig voelde in mijn vorige baan en dit me alleen maar in ongezonde patronen en denkwijzen heeft vastgehouden. Ik heb bij mijn vorige baan veel te lang met mijn fysieke klachten rondgelopen omdat ik de mensen in mijn omgeving niet wilde teleurstellen, en omdat ik in het verleden altijd heb doorgezet als dingen even tegenvielen en dit toen altijd heeft gewerkt. Toen ik er al na een jaar helemaal doorheen zat en (tijdelijk) wilde stoppen met werken, heb ik mij steeds hiervan laten weerhouden door de (mogelijke) verwachtingen en meningen van de mensen in mijn omgeving.
Dit is lange tijd nog doorgegaan terwijl mijn werk mij steeds minder voldoening gaf, maar mede dankzij de inzichten die ik in het hsp traject heb opgedaan heb ik eindelijk de stap durven zetten om te stoppen met mijn vorige baan en de tijd te nemen om bij te komen en te zoeken naar een baan die echt bij mij past.
Dankzij de inzichten die ik heb in het traject heb opgedaan weet ik nu dat ik me in het verleden te veel heb beziggehouden met wat anderen van mij verwachten. Nu weet ik dat ik vrij ben om mijn eigen keuzes te maken zonder me te laten weerhouden door de meningen van anderen. Daarnaast heb ik ook de kennis en vaardigheden geleerd die me helpen om me minder te laten beïnvloeden door de drukke en vaak veeleisende maatschappij waarin we nu leven. Ik word hierdoor steeds beter in het tot rust komen in drukke en/of stressvolle situaties. Dankzij de zorgzaamheid van Lianne en haar enthousiasme en gedrevenheid om andere mensen te helpen kan ik nu de stappen zetten naar een gezond en gelukkig leven.
Wouter
Mijn droom
Eindelijk mag ik het van de daken schreeuwen!! Per 1 november start ik in het Amphia ziekenhuis als verpleegkundige oncologie in opleiding en hoe…. Ik ben zo verschrikkelijk dankbaar dat ik mijn verhaal wil delen bijna 10 jaar geleden verloor ik mijn moederke aan kanker. Verdrietig, boos, het gevoel van onmacht, alle emoties zijn gepasseerd, waar ik heel wat jaren last van heb gehad.
Maar wat een respect naar artsen en verpleegkundigen die wij destijds gezien hebben, ik vond het prachtig om te zien hoe de zorg voor mijn moeder is verlopen. Tot op de dag van vandaag ben ik erg dankbaar dat ze haar eigen leven mocht en kon bepalen deze vreselijke ziekte is wel een rode draad in mijn leven helaas, en dat heeft ervoor gezorgd dat ik deze weg mocht gaan bewandelen Na jaren lang studeren heb ik in 2022 mijn diploma verpleegkundige behaald. Met veel liefde en plezier heb ik 7 jaar bij het Laar in Tilburg gewerkt, maar door de hoge benzine kosten heb ik de keus gemaakt om dichterbij te gaan werken.
In juni 2022 startte ik dus bij Thebe thuiszorg op de Leur. Dit was van korte duur, want met ons teamuitje in oktober is er met een potje levend tafel voetbal tegen mijn enkel geschopt. Ik zakte direct naar de grond en wist dit gaat er niet best uit zien. Maandenlang zat ik met een onderbeen/ enkel wat gezwollen was, blauw zag, en klachten verergerde met de nodige rust. Alles maar dan ook echt alles heb ik eraan gedaan, tot ik de diagnose kreeg CRPS ( chronisch regionaal pijnsyndroom).
Daar was het diepe dal weer, compleet mezelf kwijt, waar ik dacht jaren geleden al uitgeklommen te zijn. Ik had jarenlang zo hard gewerkt waar ik tot vorig jaar oktober stond, was ik er dan letterlijk uit geschopt? Was dit dan mijn leven? Met krukken lopen, in een rolstoel overal mee naartoe? Afhankelijk zijn van andere mensen? No way ik ben veel te jong!! Er moet iets zijn! Ik was er inmiddels op gewezen dat onverwerkte emoties ervoor zorgde dat ik verplicht was een stap terug te doen. Ik zorgde heel graag voor een ander, maar mezelf vergeet ik vaak. Via mijn collega kwam ik bij Lianne terecht.
Na het lezen van haar site, kreeg ik het gevoel dat zij mij kon helpen en ik plande dus een gesprek met haar in. Tijdens dat gesprek kwam er al zoveel los dat ik zeker wist dat ik bij haar moest zijn. Eind april ben ik bij haar gestart. Niet praten maar voelen! In die maanden heb ik trauma’s uit het verleden er laten zijn, vreselijk gehuild, het opnieuw aangaan van de pijn, en wat voelde dat als een opluchting. En mijn voet reageerde daar gewoon op….. zo bijzonder. Mijn verleden had ik zo ver weggestopt, altijd maar het masker opgezet, maar mijn lichaam gaf nu een duidelijke signaal dat het zo niet verder kon.
Tijdens de soulkey sessie kwam heel duidelijk naar voren waarom ik hier ben, en waarom ik dit pad bewandel. Als kind was ik anders dan anderen kinderen. Ik ben vreselijk gepest om wie ik was ( ik weet het dat zou je niet zeggen ) en nu 44 jaar later vallen alle puzzelstukjes voor mij op z’n plek.
Ik ben niet meer boos, niet op mezelf en niet op mensen die de revue zijn gepasseerd. Ik heb bepaalde mensen moeten vergeven en ook zeker mezelf. Je word op een bepaalde manier opgevoed, zoals ik “ niet lullen maar poetsen “. Iedereen maakt fouten in zijn leven, ik zie het nu als een leer proces. Het leven wilde mij iets laten zien, en nu is het tijd ernaar te luisteren. Ik ben heel diep naar binnen gegaan, en heb alle antwoorden gekregen vanuit mezelf.
Lianne leerde mij dat als je iets echt graag wilt, je al moet doen alsof het er al is en het dan loslaten. Zo is dus mijn nieuwe job op mijn pad gekomen. Per toeval zag ik de vacature, ik schreef voor mezelf op hoe ik mijn leven zag. Ik solliciteerde, in eerste instantie gaf het mij een onzeker gevoel want wilde wel de perfecte brief.
Mijn schoonzus en een vriendin wilde me wel helpen, maar ik dacht nee ik moet hem schrijven vanuit m’n eigen gevoel. Dat heb ik gedaan, en hoe? Ik wist zeker dat ik op gesprek mocht komen. En ja hoor, ik kreeg een uitnodiging. Afgelopen juni zijn wij onze vriend Frank verloren aan kanker, en ik zat kort na de uitnodiging met zijn zus in gesprek en zij zegt bij wie moet je op gesprek? Na het noemen van de namen, zegt ze hee die ken ik. Hoe bijzonder kan je m krijgen.
Al met al ben ik aangenomen, en weet ik dat dit mijn pad is ik ben zo vreselijk dankbaar met alle levenslessen, de rust die ik heb gevonden mijn kids die het zo goed doen, mijn Jurgen die mij overal naartoe heeft gesjouwd het afgelopen jaar en natuurlijk in het bijzonder Lianne, die mij zoveel heeft geleerd, mij anders heeft leren denken, mij tools heeft gegeven om emoties te laten waar ze zijn zonder ik er last van heb, terug te gaan naar mezelf in drukke tijden. Ik kreeg jaren geleden de diagnose adhd en had medicatie, ook om te slapen. Nu geen medicatie meer en is het rustig in mijn hoofd.
Een wijze les: volg altijd je hart en gevoel want als je niet luistert kan dat je letterlijk ziek maken, ik ben het levende bewijs. Mijn voet: ik kan weer functioneren, de pijn is er, zal altijd gevoelig blijven maar zolang ik naar m’n gevoel blijf luisteren kan ik heel de wereld aan.
Ik raad praktijk Liaroma dus zeker aan, je kan bij haar een gratis gesprek in plannen, wellicht kan zij jou helpen met wat voor probleem dan ook, en zo nodig weet zij een andere passende therapeut.
Ilonka
Omdat ik een perfectionist ben, stond ik het mezelf niet toe om fouten te maken en iedere keer wanneer ik dan een foutje maakte en iemand gaf hier commentaar op, tilde ik hier erg zwaar aan en voelde dit als een kritiek in plaats van positieve feedback. Ook vond ik het erg moeilijk om nee te zeggen tegen mensen om me heen en mijn collega’s, ik kon mijn grenzen niet bewaken/aangeven, waardoor de stress alleen maar verergerde.
Mijn direct leidinggevende zei me een traject te starten om zo beter met kritiek om te kunnen gaan, ook omdat hij het idee had steeds bij mij op “eierschalen” te moeten lopen.
In het eerste (telefonische) gesprek met Lianne gaf ze me aan dat we niet zouden gaan praten, maar zouden gaan voelen en dit vond ik in eerste instantie erg vreemd, aangezien ik in al die jaren juist steeds moest praten over zaken uit het verleden omdat daar de pijnpunten zouden zitten, werd me door diverse instanties en psychologen aangegeven.
Vanaf dag 1 van het traject sprak de rust me aan die Lianne over zich heeft, ze is altijd positief en vrolijk en dit werkte dan ook aanstekelijk. Het gedeelte dat me het meeste aansprak was het “echte” voelen, door middel van massages maar ook door middel van zelf “in je lichaam” en “uit je hoofd”.
Mijn grootste inzicht was dat HSP eigenlijk iets heel moois is en dat durven voelen goed is en dit geeft me nu iedere dag rust. Door naar al mijn breinen (hoofd/hart/buik) te luisteren en deze samen te laten werken met elkaar trad er harmonie op in mijn lichaam, waardoor ik zelfs de knoop in mijn maag bij spannende situaties niet meer ervaar. Het traject heeft me met name veel rust opgeleverd, zowel in werk als privé.
Mariëlle
Ik startte met het traject, omdat ik er helemaal doorheen zat. Ik was erg overprikkeld. Kon niets hebben, niets verdragen. Ik voelde me altijd gespannen. Had veel hoofdpijn en was doodmoe. De eerste periode vond ik best pittig. Ik had moeite om mezelf er aan over te geven. Toch ging me dit steeds gemakkelijker af. Ik kon steeds beter ontspannen. Het fijne van het traject is dat er niet eindeloos gepraat werd. We deden oefeningen en ik moest beter leren om te voelen en minder te denken.
Mijn grootste inzicht heb ik gekregen dat ik de schuld niet bij een ander moet leggen. Maar dat ik zelf invloed heb op hoe ik op bepaalde situaties reageer. Dat ik anders om kan gaan met bepaalde situaties en dat een ander zich niet perse hoeft aan te passen.
Daarnaast ben ik beter naar mijn gevoel gaan luisteren en ben ik minder in mijn hoofd gaan zitten. Ik kan mij beter afsluiten voor bepaalde dingen die op dat moment niet prettig zijn.
Kim Simons
