Je emotie is niet het probleem, maar de weerstand ertegen.
Even een rare stelling:
Stel nou eens voor dat je 5 dagen niet mag poepen en niet mag plassen.
- De eerste dag gaat goed en is er niks aan de hand
- De tweede dag voel je de druk omhoog gaan.
- De derde dag begin je ‘m toch echt te knijpen, maar je kan je nog goed houden.
- De vierde dag krijg je echt buikpijn, maar je kan het nog net op houden en je vraagt je al hoe je deze dag door komt.
- En dan eindelijk, de vijfde dag ren je naar de wc en voel je een enorme opluchting en laat je alles gaan.
Met andere woorden: je vindt het heel normaal om meerdere keren op de dag naar de wc te gaan, zodat alles, wat je hebt verteerd aan voedsel en niet meer nodig hebt in je lichaam, uitgescheiden kan worden. Oftewel het loslaten van voedsel.
Maar als het om emoties gaat, vind je dat waarschijnlijk toch een stuk lastiger. Als hsp’er neem je op een dag ontzettend veel waar: details, informatie, zintuigelijke prikkels en emoties van anderen. Tegelijkertijd weet je niet of het een emotie van die ander is of van jezelf. In deze blog lees je hoe je emoties van jezelf en van anderen kan onderscheiden en hoe je emoties van anderen buiten de deur houdt.
Emoties worden opgeslagen in je lichaam, maar met name in je darmen. Dat is ook de reden dat je, bij een nare situatie, je eerst een vervelend onderbuik gevoel krijgt, of een brok in je keel of dat je het er benauwd van krijgt op je borst.
Terwijl je hoofd pas later de situatie gaat relativeren om je weer met beide benen op de grond te zetten. Je hoofd sjokt erachteraan, achter de signalen die je lichaam geven. Je hoofd is ook in staat om je lichaam signalen te negeren. En dus ga je maar door. Wat er dan gebeurt, is dat je hoofd dominant wordt ten opzichte van je lichaam, je gevoel en je emotie. Waardoor je helemaal niet meer bij je gevoel kan komen. Je propt je emoties op en op en op. Dat kan je ontzettend lang volhouden. Nog langer dan 5 dagen niet naar de wc gaan. Maar dan komt er toch een moment dat je echt niet meer kan en dan barst de bom in de vorm van een flinke huilbui, woede of een burn-out of bore-out.
Onze Hollandse nuchterheid zorgt er ook voor dat men het lastig vindt om over emoties te praten en deze te doorleven. Want ja, er heerst toch bij bepaalde doelgroepen/beroepsgroepen en/of sociale milieus dat emoties gezien wordt als zwakte, kwetsbaar, overgevoelig of andere belemmerende overtuigingen. En dat is toch echt zonde. Daarmee doe je jezelf enorm tekort.
Emoties, dát is wat je mens maakt. En nee, emoties voelen is niet altijd leuk en fijn. Maar wél belangrijk om deze goed door te leven.
Waardoor het daarna beter lukt om ze los te laten. Negatieve emoties zijn als het ware ballast die je bij je draagt. Goed om te weten dat je je emotie niet bent. Je bent je verdriet, boosheid niet. Je draagt deze hooguit bij je.
Ben je een type die alles wilt oplossen vanuit je hoofd? Je beredeneert je kapot, je wilt alles begrijpen en verklaren, maar er komt geen oplossing. Wellicht heb je graag de controle, de touwtjes in handen en is je perfectionisme je streven, zodat je zeker weet dat alles goed gaat. Je bent erg kritisch op jezelf en bent continue bezig om jezelf te verbeteren. Wat er wel goed gaat, zie je minder vaak en minder goed. Grote kans dat je hoofd dominant aanwezig is ten opzichte van je fysieke gevoelens en je emoties.
Ben je een type waarbij je je emoties en gevoelens weg stopt? Je vindt het lastig om erover te praten en/of emoties te delen met mensen. Je weet er geen raad mee, het is je ook niet geleerd. Je weet niet hoe te reageren als een ander emotioneel is. Als je zelf emotioneel wordt, lach je het weg, je negeert het. Want als je er niet over praat, is het er ook niet. Wellicht ervaar je het als te confronterend en te pijnlijk. Grote kans dat je emoties en gevoelens weg stopt in je darmen.
Of ben je een type die hard is voor zichzelf en voor anderen door alle negatieve ervaringen? Je wilt niet weer gekwetst worden, je wilt niet weer emotioneel pijn aan worden gedaan. Waardoor het te pijnlijk is. Bang om gekwetst te worden? Waardoor het ook te pijnlijk is om te gaan voelen. Je hebt harde beroepen in een zakelijke harde mannenwereld. Zoals militairen, politieagenten, de zakelijk en financiële wereld. Daar wordt toch echt niet over emoties gepraat. Want als je dat wel doet, dan word je als watje gezien en dat wil je niet. Grote kans dat je niet durft te luisteren te leven wat je hart je ingeeft.
Welke type mens je ook bent, geen van de types houd je lang vol en zeker niet als je hooggevoelig bent. Maar waarom doe je jezelf dit toch in Godsnaam aan? Want het kan zoveel beter, waardoor je weer op je gevoel durft te vertrouwen en je juist meer beter in je vel komt te zitten.
Om je emoties te begrijpen is erkenning en herkenning de eerste stap. Dat je herkent welke type je op dit moment bent en je accepteert dat dit nu zo is. Daarna volgt bewustzijn, waardoor je open staat voor veranderingen om met jezelf aan de slag te gaan. Emoties horen bij het leven. Dat maakt jou mens. Het is aan jou of je er klaar mee bent om te leren er anders mee om te gaan. Alleen jij maakt de keus of je jou emoties als weerstand blijft ervaren of niet.
Wil je weten of jij een gevoelsmens bent? Klik hier voor de gratis online test